جامعۀ صدر اسلام چنان تربیت شده بودند که ھرگز لذتھای مادی را بر ارزشھای معنوی ترجیح نمیدادند، لذا متحمل رنج ھای پی ھم و بی شمار می شدند ولی ترک مسیر نمی کردند و در راستای اھداف برین جان نثاری ھا نمودند زیرا میدانستند که نابرده رنج دنیا گنج آخرت میسر نمی شود، بلی آنھا پی برده بودند که نعماء و نعمات با تنعم و تلذذ پسندی حاصل نمی گردد و…
شما می توانید جهت مطالعه ادامه این مقاله روی تصویر زیر کلیک نمایید